Birlikte yaşamayı kabullendiğim, gerilim tipi denilen türden bir baş ağrım var. Enseden başlar, yavaş yavaş başımın arkasına tırmanır, gözlerime indiğinde artık uykudan başka çaresi kalmamıştır.
Ve gündüz uyumayı hiç sevememiş bir çocuk olan ben, şimdi de içine işgüzar arının teki kaçmış bir yetişkine dönüştüğümden, şöyle bir kanepede uyuklamaktan keyif alamazken, en zor başlayan ama en huzurlu biten kanepe uykumu uyurum bu ağrıdan sonra. Uyandığımda, ağrım gitmiş, yerine tuhaf bir mutluluk bırakmış olur. Sanki çocukluğumda zorla yatırıldığım bir öğleden sonra, ailemdeki kadınların, komşu teyzelerin yan odadaki tatlı gülüşmelerini işittiğim bir uykudan uyanmışım gibi. Burnuma sohbetlerine eşlik eden çöreklerin, keklerin kokusu gelmiş gibi.
Bu yüzden bu ağrı başladığında, üzülsem mi sevinsem mi bilemem...
